Ogrodowe placyki – porady architekta

Ogrodowe placyki uatrakcyjniają przestrzeń działki. Mogą być one kamienne, ceglane, żwirowe lub drewniane. Jeśli planujemy „zbudować” taki miniskwerek, warto poznać ich zasady budowy, aby mogły służyć na lata. 

Pod każdy rodzaj nawierzchni trzeba wybrać nieco gruntu rodzimego (korytowanie): mniej na gruntach przepuszczalnych, więcej na zwięzłych, gliniastych. Nawierzchnie placyków ogrodowych nie są zbytnio obciążane, najczęściej wystarczy ułożenie warstwy podsypki na geowłókninie. Jeśli potrzebujemy wzmocnienia, można ułożyć dodatkową warstwę podbudowy z dokładnie ubitego kruszywa. 

Polecamy e-booki dostępne w naszym sklepie:

• Ogródkowe inspiracje
• Niezawodne Iglaki
• Kwiatowe rabaty

 

Cegła klinkierowa – do jakiego ogrodowego placyku?

Cegła klinkierowa prezentuje się zarówno dobrze w ogrodach miejskich, jak i w rustykalnych. Cegła klinkierowa jest trwała i odporna na warunki atmosferyczne.  

Do budowy placyków wybieramy cegłę z lekką fakturą, aby nie była śliska. Projektując placyk, ustalmy takie jego wymiary, aby nie trzeba było przycinać cegieł. 

Zaczynamy od: 

• Korytowania; 
• Zamocowania obrzeży – najlepiej klinkierowego, na zaprawie; 
• Ułożenia geowłókniny; 
• Układania podsypki żwirowo-piaskowej – 5 cm; 
• Układania cegieł – w jodełkę lub równolegle rzędami (5 cm). Wyrównujemy je do sznura, lekko dobijając gumowym młotkiem; 
• Szczeliny zasypujemy piaskiem, przemiatając szczotką. 

Spadek powierzchni: cegła klinkierowa 2,5%. 

Inny propozycja: Cegłę klinkierową możemy również ułożyć na podbudowie betonowej, przyklejając ją na specjalną zaprawę do klinkieru. 

PRZECZYTAJ dodatkowo – Kamienna kostka w ogrodzie

 

Ogrodowe placyki – kamień 

Placyki z kamienia nieregularnego – łamanego sprawdzą się w ogrodach naturalnych, natomiast w nowoczesnych dobrze współgrają z architekturą równo cięte płyty kamienne. Warto wybierać materiał „prawie niezniszczalny”, czyli granit lub bazalt. Wapień, łupek i piaskowiec są atrakcyjne, ale wrażliwe na zużycie i warunki atmosferyczne. Ich trwałość można zwiększyć poprzez zaimpregnowanie ich powierzchni odpowiednimi silnikowymi preparatami. Układanie drobnej kostki jest czasochłonne, ale można tworzyć z niej fantazyjne i szczegółowe wzory. 

Zaczynamy od: 

• Korytowania; 
• Zamocowania obrzeża, najlepiej kamień, na zaprawie; 
• Ułożenia geowłókniny; 
• Układania podsypki piaskowej lub cementowo-piaskowej (1:12), – 5 cm; 
• Układania kostek kamiennych lub płyt (o grubości ok. 5 cm). Dobijamy je lekko młotkiem gumowym i kawałkiem deski, ewentualnie wybieramy nieco podsypki pod nierównymi płytami; 
• Szczeliny wypełniamy piaskiem – powstanie nawierzchnia przepuszczalna, lub piaskiem z cementem (1:3) – nawierzchnia nieprzepuszczalna. 

Spadek powierzchni: kostka kamienna 3-5%. 

Ogrodowe placyki z drewnianym brukiem

Bruk drewniany ładnie wygląda w pobliżu lasu, w ogrodach naturalistycznych oraz nowoczesnych. Sprawdza się w miejscach suchych, nasłonecznionych i pod zadaszeniami. UWAGA! Wilgotny bruk może być śliski.  

Produkowany jest jako kostka o przekroju okrągłym lub kwadratowym, najczęściej wykonany z drewna sosny lub świerku, zaimpregnowany ciśnieniowo. UWAGA! Jego trwałość jest stosunkowo krótka. Sami możemy wykonać bruk z okorowanych, pociętych gałęzi i pni o różnej średnicy, najlepiej z drewna liściastego, które jest bardziej odporne (dąb, buk, grab, robinia oraz iglasty modrzew). Należy je zaimpregnować lub nasączyć pokostem. 

Zaczynamy od: 

• Korytowania; 
• Zamocowania obrzeża z palisady – desek, listwy metalowej bądź plastikowej;  
• Ułożenia geowłókniny; 
• Utworzenia odwodnienia, czyli dodatkowej warstwy odsączającej ze żwiru lub drobnego kruszywa (5-10 cm). Potrzebne jest to zwłaszcza na gruntach nieprzepuszczalnych, gliniastych! 
• Ułożenia podsypki z piasku – 5-10 cm; 
• Ułożenia kostek brukowych dosyć luźno, ustawionych włóknami pionowo (10 cm). UWAGA! Trzeba pozostawić pomiędzy nimi trochę luzu, gdyż drewno pracuje, zbyt ciasno ułożony bruk drewniany może się wybrzuszać! 
• Zasypania bruku drobnym żwirkiem lub piaskiem, wypełnienie luk między kostkami, przemiatając szczotką; 
• Wyrównywania drewnianym lub gumowym młotkiem albo zagęszczarką, dosypanie żwirku w razie potrzeby i ponowne wyrównanie. 

Spadek powierzchni: bruk drewniany 2%. 

NA PEWNO CIĘ ZAINTERESUJE – Ławka ogrodowa wokół drzewa

 

Ogrodowe placyki – żwir 

Ogrodowe placyki żwirowe pasują do ogrodów naturalnych, wiejskich i minimalistycznych. Wykonuje się je również w miejscach rzadziej uczęszczanych. Można nadać im dowolny kształt. Szybko wsiąka w nie woda, ale po długotrwałych opadach mogą rozmiękać. Lepiej nie układać ich pod drzewami, gdzie opadają liście i igły. UWAGA! Są mało odporne na zniszczenie. Wymagają częstszej konserwacji, czyli uzupełniania żwiru, wyrównywania, odchwaszczania, wałowania po zimie.  

Zaczynamy od: 

• Korytowania: gleby lekkie – 3 cm, cięższe – 10-12 cm; 
• Zamocowania obrzeża, zapobiegającego rozsypywaniu się żwiru i przerastaniu przez trawę (taśma lub profil metalowy, plastikowy, kostka kamienna, zaimpregnowane deski); 
• Ułożenia geowłókniny; 
• Ułożenia warstwami kruszywa o ostrych i nieregularnych krawędziach ziaren, które łatwo się klinują, o różnej granulacji, zaczynając od frakcji największej na dnie niecki; 
• Każdą warstwę wyrównujemy za pomocą deski profilującej, przesuwając ją po krawężniku, zraszamy i dokładnie zagęszczamy. 

Spadek powierzchni: nawierzchnia żwirowa 4-5%. 

 

RADY ARCHITEKTA 

1. Placyki budujemy w ogrodzie na stabilnym, równym, nienasiąkliwym i nieśliskim podłożu.  
2. Aby takie miejsce było spójne z resztą ogrodu, nawierzchnia powinna być dopasowania do pozostałych materiałów użytych na posesji – ścieżek, obrzeży czy też murków.  
3. Aby placyk służył nam przez lata warto wykorzystać nawierzchnię dobrej jakości – tzn. starannie wykonaną, nieuszkodzona mechanicznie. 

 

Inni czytali także:

Kamień w ogrodzie – jak go postarzyć?

Rośliny z domu na taras – pelargonie, datury, oleandry, fuksje

Jakie warzywa zbieramy w sierpniu?

 

 

Źródło: miesięcznik „Mój Ogródek”

Fot. Shutterstock.com