Jak uprawiać tarczycę bajkalską
Jak uprawiać tarczycę bajkalską? W lutowym „Działkowcu” opisaliśmy niesamowite właściwości zdrowotnego tego zioła.
Surowiec ten jest wyjątkowo bogaty we flawonoidy typu lipofilnego i wykazuje bardzo szeroki zakres działania. Tarczyca zaliczana jest do grupy roślin adaptogennych, ułatwiających przystosowanie się do warunków otoczenia, o działaniu przeciwstresowym.
Lutowe wydanie miesięcznika „Działkowiec” jest dostępne pod tym linkiem albo po zeskanowaniu poniższego kodu QR
Wyciągi z tarczycy wykazują działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, ponadto antywirusowe. Hamują rozwój gronkowców, paciorkowców i drożdżaków opornych na antybiotyki. Surowiec posiada też właściwości ochronne dla wątroby. Jak uprawiać tarczycę bajkalską? Na portalu przedstawiamy dodatkowe informacje.
Jak uprawiać tarczycę bajkalską?
Tarczycę z powodzeniem możemy uprawiać samodzielnie. Najprościej kupić gotowe sadzonki i posadzić je wiosną, ale możemy uprawiać ją także z siewu. Nasiona, aby wykiełkować wymagają okresu niskich temperatur, czyli tzw. stratyfikacji. Najprościej wysiać je jesienią albo nawet zimą do skrzyneczki, którą zostawiamy na dworze. Przy wiosennym wysiewie należy nasiona wcześniej trzymać przez 4 tygodnie w lodówce, wymieszane z mokrym piaskiem.
Młode rośliny są wrażliwe na dużą amplitudę temperatur między dniem a nocą. Dlatego powinniśmy je osłaniać, chroniąc przed wiosennymi przymrozkami. Można też wyprodukować rozsadę i dopiero później posadzić do gruntu. Tarczycę bajkalską sadzimy w rozstawie 50 x 25 cm. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, nie może być tylko zbyt ciężka i zwięzła oraz kwaśna. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, ale toleruje też półcień.
W pierwszym roku rośliny osiągają tylko około 15 cm i pojawiają się pierwsze kwiaty. Pozwalając 3−4-letnim roślinom wytworzyć nasiona, w prosty sposób uzyskamy na wiosnę samosiejki. Warto w ogrodzie mieć rośliny w różnym wieku, wtedy co roku będziemy mogli wykopać korzenie i uzyskać własny surowiec zielarski.
Kuracja
Z korzeni możemy sporządzać odwar, nalewkę lub olej. Odwar sporządza się jednorazowo z 3−12 g suszonego surowca, np. 6 g suszonego korzenia należy moczyć w 500 ml wody przez godzinę, następnie gotować przez 20 min. Uzupełnić napój do 500 ml. Pić dwa razy dziennie po filiżance. 500 ml odwaru wystarcza na 2 dni kuracji. Wewnętrznie stosować maksymalnie do 8 tygodni, potem należy zrobić przerwę.
Inni czytali również:
„Witamina B12 i jej rola w naszym organizmie”
„Warzywne ciekawostki cz.2 (warzywa egzotyczne)”
„Hortensje – odmiany znane i mniej znane”
„Czy można używać biohumusu jesienią?”
„Opadłe liście na trawniku – czy szkodzą?”
Fot. Shutterstock.com
