Miód właściwości
Miód ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, działa przeciwzapalnie, łagodzi stres, dostarcza łatwo przyswajalnych substancji energetycznych, odciąża wątrobę, łagodzi kaszel, wspomaga gojenie ran, działa korzystnie na serce i obniża poziom cholesterolu oraz działa profilaktycznie przeciwnowotworowo.
Pyłek, nektar, spadź
z drzew to podstawa przyszłego miodu. Zbierane są one przede wszystkim przez pszczoły miododajne, które oblatują bardzo duże obszary w celu ich znalezienia.
Jak ocenić, czy miód jest prawdziwy?
- Nabieramy miód na łyżeczkę i jednostajnym strumieniem lejemy go na powierzchnię miodu w słoiku. Jeśli ścieka równomiernie tworząc na powierzchni stożek, który powoli się rozpływała, to jest to miód prawdziwy.
- Prawdziwy miód rozpuszcza się w zimnej wodzie powoli tworząc smugi. Miód sztuczny rozpuszcza się nierównomiernie i szybko.
- Miód powinien się skrystalizować. Miody akacjowe krystalizują najdłużej, zaś miody sztuczne nie krystalizują się wcale.
Zdrowotne właściwości miodu
Miód ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, działa przeciwzapalnie, łagodzi stres, dostarcza łatwo przyswajalnych substancji energetycznych, odciąża wątrobę, łagodzi kaszel, wspomaga gojenie ran, działa korzystnie na serce i obniża poziom cholesterolu oraz działa profilaktycznie przeciwnowotworowo. Głównymi jego składnikami są cukry (70-80%), kwasy organiczne, przeciwutleniające związki polifenolowe, enzymy, związki o charakterze hormonalnym, sterole, fosfolipidy, barwniki roślinne, witaminy, biopierwiastki, pyłek kwiatowy.
Miody nektarowe
występują w licznych odmianach, które zależą od tego, z nektaru jakich roślin są wytwarzane przez pszczoły.
Akacjowy
ma kolor bezbarwny lub kremowy o niskiej zawartości pyłków, polecany jest alergikom. Stosowany pomocniczo w zaburzeniach trawiennych (nadkwaśność) oraz w schorzeniach nerek i przewodu moczowego.
Lipowy
ma kolor żółty, herbaciany i ostro-gorzkawy smaku. Zawiera składniki o działaniu napotnym, przeciwgorączkowym, wykrztuśnym i uspokajającym. Pomocny w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, w przeziębieniach, anginach, zapaleniu zatok, wspomaga układ sercowo-naczyniowy.
Rzepakowy
ma barwę słomkową, a po skrystalizowaniu jest biały lub kremowy. Ma działanie wzmacniające, wspomaga pracę wątroby, trzustki, nerek, dróg moczowych i układu krwionośnego.
Gryczany
należy do miodów najpóźniejszych. W stanie świeżym ma kolor ciemnobrązowy i lekko piekący smak. Miód ten należy do najbardziej wartościowych. Pomocny jest w schorzeniach układu krążenia, miażdżycy, przy złamaniach kości, po rekonwalescencji, przy niedoborze żelaza, polecany w osłabieniu pamięci.
Koniczynowy
o słomkowej barwie i słodkim smaku z koniczyny białej oraz o barwie łososiowej i lekko kwaśnym smaku z koniczyny czerwonej. Miód działa uspokajająco.
Mniszkowy
w stanie płynnym ma kolor jasnożółty i bardzo szybko krystalizuje. Zalecany jako wspomagający w chorobach serca, wątroby i dróg żółciowych.
Malinowy
ma barwę złocistożółtawą i kwaśny smak. Działa napotnie oraz przeciwmiażdżycowo.
Wrzosowy
ma barwę ciemnobrunatną a po skrystalizowaniu pomarańczową lub ciemnobrunatną oraz ostro-gorzkawy smak. Polecany w zapaleniu dróg moczowych, kamicy nerkowej oraz zapaleniu jelit, biegunce.
Wielokwiatowy
ma zróżnicowaną barwę – od jasnożółtej poprzez jasnobrązową do ciemnobrązowej. Polecany w schorzeniach górnych dróg oddechowych, wzmacnia serce.
Miody spadziowe
Spadź jest przetworzonym sokiem roślinnym wytwarzanym przez mszyce, miodówki oraz czerwce. Nakłuwają one organy roślin i wysysają sok, który po przyswojeniu przez nie białka, wydalają w postaci tzw. rosy miodowej (spadź). Występuje ona głównie na jodłach, świerkach, sosnach, lipach, klonach i wierzbach.
Z drzew iglastych
jest szarozielony, o zapachu korzennym i delikatnym lekko słodkim smaku. Jest bogaty w cukier spadziowy melecytozę, dekstryny, mikroelementy i pod tym względem przewyższa miody nektarowe. Ma właściwości przeciwzapalne i jest szczególnie polecany w schorzeniach górnych dróg oddechowych, a także przy schorzeniach stawów i układu nerwowego.
Z drzew liściastych
ma jasną zielonkawozłocistą barwę i najczęściej stanowi mieszaninę spadzi z lipy, klonu i jaworu ze słabym korzennym zapachem i cierpkim smakiem. Posiada właściwości przeciwzapalne i dezynfekujące oraz moczopędne i żółciopędne.
Przechowywanie miodu
Najlepiej trzymać go w szklanym, szczelnie zamkniętym słoiku – ponieważ jest produktem bardzo higroskopijnym tzn. z łatwością chłonie wilgoć z powietrza, a także i zapachy. Warto trzymać go w suchym i ciemnym miejscu – w temp. 0°C-20°C. Najlepiej spożyć go przed upływem roku.
Pamiętaj!
- Nie podajemy miodu małym dzieciom, do roku, ze względu na ryzyko alergiczne.
- Bezpieczne dziennie spożycie miodu u chorych na cukrzycę insulinozależną oraz insulinoniezależną wynosi do 30 g. Ale istnieją też głosy specjalistów, którzy absolutnie zabraniają spożywanie miodu w cukrzycy.
- Nie słodzimy miodem gorących napoi, ponieważ łatwo utracić zawarte w nim dobroczynne enzymy.
Warto wiedzieć!
W procesie powstawania miodu w ulu, cechuje się on dużą zawartość wody. Pszczoły-robotnice przetwarzają go do takiego stanu, aby jej zawartość spadła poniżej 20%. Dopiero wówczas mogą zamknąć w plastrach. Miód niedojrzały o nieodpowiedniej zawartości wody łatwo ulega fermentacji pod wpływem drożdży osmofilnych (obecnych w miodzie) i nie powinien być przeznaczany do spożycia.
Na wzmocnienie
W okresie kiedy jesteśmy narażeni na przeziębienia możemy zastosować profilaktycznie o poranku herbatkę z kwiatu lipy, w której po przestudzeniu (do ok. 40°C) rozpuszczamy łyżkę miodu i wyciskamy sok z połowy cytryny. Taka herbatka ma również działanie kojące nasze codzienne stresy. Jest również doskonała podczas grypy, anginy, a szczególnie z dodatkiem roztartego ząbku czosnku.
dr Grażyna Kowalska, dr hab. Radosław Kowalski, UP w Lublinie
źródło miesięcznik „działkowiec”
Fot. Shutterstock
