Krzewy zadarniające do ogrodu

Krzewy zadarniające, zwane także okrywowymi to spora grupa roślin, które różnią się wymaganiami siedliskowymi, wysokością, sposobem wzrostu i walorami dekoracyjnymi.

Ich wspólną cechą jest natomiast rozłożysty pokrój, tworzący efekt kobierca.

Rośliny te mogą stanowić ważny element kompozycyjny każdego ogrodu i właściwie zaprojektowane mogą dawać spektakularne efekty dekoracyjne. Jednak ich rola nie tylko ogranicza się do samej kompozycji, ale niesie ze sobą także wiele funkcji praktycznych, z których najważniejszą jest ograniczanie zachwaszczenia i ochrona gleby. Liczba krzewów okrywowych powoduje, że możemy je stosować w różnych warunkach siedliskowych.

Rośliny, których nazwy zostały oznaczone na zielono są dostępne w naszym sklepie. Wystarczy, by w nie kliknąć, a zostaną Państwo przeniesieni na odpowiednia podstronę z ofertą.

Krzewy zadarniające – kobiercowe zasady

1. Podstawowym kryterium wyboru gatunku do danego założenia ogrodowego jest siedlisko, czyli stopień nasłonecznienia oraz żyzność i wilgotność gleby. Inne gatunki posadzimy w miejscach cienistych, a inne w słonecznych, inne na glebie żyznej i wilgotnej, a inne na suchej i ubogiej.
2. Kolejnym kryterium jest wielkość powierzchni na jakiej chcemy posadzić rośliny. Im mniejszy obszar, tym niższe rośliny powinniśmy posadzić. Dlatego w mniejszym ogrodzie, gdzie dysponujemy mniejszą powierzchnią, lepiej jest wybrać gatunki dorastające maksymalnie do 20-30 cm wysokości, podczas gdy w większych ogrodach, np. 200 m2 można wybrać gatunki dorastające do 60-80 cm.
3. Ważnym kryterium, które warto brać pod uwagę, jest też to sąsiedztwo. Jeśli krzewy okrywowe sadzimy przy alejce to, aby jej nie zarosły, lepiej jest wybrać gatunki nierozrastające się zbyt silnie wszerz. Inaczej konieczne będzie przycinanie rozrastających się pędów.
4. Planując sadzenie krzewów okrywowych w ogrodzie należy wziąć pod uwagę także gęstość sadzenia roślin. Każdy gatunek czy odmianę ze względu na swoją siłę wzrostu należy sadzić w określonej rozstawie (ilości sztuk na 1 m²), co jest kluczowe dla efektu końcowego. Zbyt oszczędnie posadzone rośliny mogą nigdy się nie zrosnąć i nie dać efektu kobierca, zbyt gęsto zaś posadzone po szybkim efekcie w pierwszych latach mogą zamierać lub chorować.

Stanowisko dla zadarniających

W ogrodach krzewy zadarniające dobrze się sprawdzają w miejscach ocienionych, np. pod drzewami, gdzie trawnik nie jest w stanie rosnąć. W takich miejscach ze względu na przerośnięcie tej gleby przez korzenie drzew najlepiej jest sadzić gatunki płycej korzeniące się (np. pnącza – bluszcz lub krzewinki – runianka czy barwinek) jako lepiej przystosowane do konkurencji z korzeniami drzew. Klasyczne krzewy w takich sytuacjach często zawodzą. Na skarpach lepszym rozwiązaniem są rośliny o trwałym ulistnieniu (np. iglaste lub zimozielone), gdyż skuteczniej ochraniają glebę przed erozją w czasie silnych opadów. Z kolei w miejscach nasłonecznionych dobrze jest wybierać gatunki obficie kwitnące (np. róże okrywowe), tak by efekt dekoracyjny był jak największy.

Krzewy zadarniające – najciekawsze kobierce

Wśród wielu dostępnych roślin okrywowych część jest standardowo stosowana, inne sadzone są rzadziej. Klasycznymi, zimozielonymi roślinami okrywowymi do miejsc ocienionych lub częściowo ocienionych są:

• bluszcz pospolity (Hedera helix)
• runianka japońska (Pachysandra terminalis)
• trzmielina Fortune’a (Euonymus fortunei var. radicans)
• barwinek (Vinca minor)

Warto je sadzić w rozstawie 5-9 szt/m².

Z kolei w miejscach nasłonecznionych dobrymi roślinami są gatunki iglaste, głównie nisko rosnące jałowce (np. j. sabiński (Juniperus sabina) ‘Tamariscifolia’, liczne odmiany jałowca płożącego (J. horizontalis) czy nieco silniej rosnący jałowiec łuskowaty (J. squamata)‘Blue Carpet’).

Poza jałowcami dobrze sprawdzają się posadzone w liczbie 3 szt./m²:

• mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata)
• niskie odmiany kosodrzewiny (np. Pinus mugo var. pumilio czy ‘Mops’)

Z liściastych krzewów okrywowych warte posadzenia w liczbie 3 szt./m² są:

• śnieguliczka Chenaulta (Symphoricarpos ×chenaultii ‘Hancock’)
• irga szwedzka (Cotoneaster ×suecicus)
• stefanandra pogięta (Stephanandra incisa ‘Crispa’)

Ciekawym gatunkiem jest także zimozielony suchodrzew japoński (Lonicera pileata), który tworzy urokliwe kobierce w miejscach nieco osłoniętych i półcienistych posadzony w liczbie 4 szt./m².

Niezwykle spektakularne efekty dają na większych powierzchniach krzewy obficie kwitnące jak np. róże okrywowe o różnych barwach kwiatów (z grupy okrywowych), w cieplejszych regionach także lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia). Niewybrednym krzewem okrywowym w stosunku do gleby i stanowiska jest berberys Thunberga (Berberis thunbergii) ‘Green Carpet’, który z zielonej soczystej barwy zmienia jesienią kolor – od żółtego do szkarłatnego.

 

Krzewy zadarniające – WARTO WIEDZIEĆ

• Większość roślin okrywowych dostępna jest w sklepach ogrodniczych w pojemnikach – dzięki temu można je sadzić od wiosny do późnej jesieni.
• Do tworzenia kobiercu najlepiej wybierać rośliny młode w rozmiarze standardowym – najlepiej się przyjmują i najszybciej rosną.
• Większość gatunków okrywających nie wymaga specjalnych zabiegów. Co kilka lat można, np. skorygować pokrój irgi szwedzkiej, gdy rozrośnie się zbyt mocno. Należy ją wówczas silnie przyciąć (rozkrzewia się dobrze). Corocznego przycinania (usuwania kwiatostanów) wymaga natomiast lawenda. Pozwoli to na lepsze zagęszczenia się rośliny, a tym samym poprawi efekt kobierca.

 

Jeszcze więcej wiedzy w kolejnych artykułach:

Prawidłowe sadzenie roślin – jak gęsto?

Rośliny okrywowe – zalety i dobór do uprawy

Kolorowe liście i kwiaty do zacienionych miejsc w ogrodzie

Drobnokwiatowe powojniki

Kompozycja ogrodowa – wielkość, kształt i kolor

Oprysk mocznikiem – kiedy warto stosować?

Zimowe zabezpieczenie roślin

 

 

Źródło: miesięcznik “Mój Ogródek”

Fot. Shutterstock.com