Róże pnące – zastosowanie i pielęgnacja

Róże pnące to wyjątkowa grupa róż wyróżniających się pnącym charakterem wzrostu, które dzięki temu, odpowiednio wyeksponowane na podporach, mogą dać niezwykle spektakularny efekt.

Róże pnące nazywane też czepnymi (wspinają się za pomocą kolców), są bardzo zróżnicowane pod względem charakteru wzrostu, sposobu i pory kwitnienia.  Gatunki, które dały początek tej grupie róż, jak np. róża pnąca (Rosa arvensis) lub róża wielokwiatowa (R. multiflora) kwitną tylko raz w roku na pędach ubiegłorocznych, tak jak odmiany starszego pochodzenia, a po mroźnej zimie mogą w ogóle nie kwitnąć. Pierwszą odmianą powtarzającą kwitnienie jest ’New Dawn’ z 1930 roku. Wraz z jej powstaniem pojawiały się kolejne róże czepne kwitnące do późnej jesieni, ale także bardziej odporne na mróz. Wszystkie róże pnące można podzielić na dwie podgrupy różnicujące ich pielęgnację, cięcie i zastosowanie, noszące (z angielskiego) nazwy climbers i ramblers.

Róże pnące – Climbers

Są to odmiany o kwiatach dość dużych, czasem zbliżonych do róż wielkokwiatowych, i pędach raczej sztywnych, mocnych. Przyrosty roczne u starszych odmian dochodzą do 3–6 m, a ich kwiaty pachną, wyrastając raz w roku na pędach ubiegłorocznych lub starszych. Nowe odmiany nie rosną tak silnie, osiągają 1,5–3 m wysokości i przeważnie powtarzają kwitnienie do jesieni. Klasyczne, cenne odmiany tej grupy to np.:

• ’Alaska’/’Future’(biała, bardzo pełna, pachnąca, do 2 m)
• Aloha – Kordes (brzoskwiniowopomarańczowa, bardzo pełna, pachnąca, do 3 m)
• ’Amadeus’ (czerwona pełna, pachnąca, do 2,5 m)
• ’Bajazzo’ (amarantowa, półpełna, do 2,5 m)
• ’Barock’ (morelowa, pełna, pachnąca, do 3 m)
• ’Hanabi’ (biało-amarantowa, półpełna, do 2 m)
• ’New Dawn’ (porcelanoworóżowa, pełna, do 3 m)
• ’Schneewalzer’ (duże, śmietankowe, pachnące, do 3 m)
• Teasing Georgia (pełne, żółtomorelowe, pachnące, do 2,5 m)
• Violette Parfume (pełne, lila, pachnące, do 2,5 m)

Z odmian róż pnących, które można prowadzić również jako parkowe, można wymienić:

• ’Flammentanz’ (czerwona)
• Rosarium Uetersen
• ’Lawinia’ (różowe)
• Florentina (czerwona)
• ’Leander’ (brzoskwiniowa)

Są też odmiany odpowiednie do uprawy pojemnikowej, o słabszej sile wzrostu, jak np.:

• Carmen (czerwono-żółta)
• Eva (różowa)
• Flashdance (żółta)
• White Nights (biała)

Róże pnące – Ramblers

To odmiany o pędach bardzo długich (2–8 m), dość cienkich i zwykle bardzo elastycznych, wiotkich. Kwiaty są niewielkie, skupione w bardzo dużych kwiatostanach. Wśród barw dominują odcienie różu. Prawie wszystkie kwitną na pędach z ubiegłego sezonu lub starszych. Odmiany powtarzające kwitnienie są nieliczne, a samo powtarzanie – niezbyt obfite. Niemniej są to bardzo cenne róże, silnie i zdrowo rosnące. Spośród odmian można wymienić kwitnące raz, m.in.

• ’Bonny’
• ’Dorothy Perkins’
• ’Rosenholm’ (różowe)
• ’Chevy Chase’
• ’Excelsa’ (czerwone)
• ’Veilchenblau’ (fioletowe)
• i powtarzające kwitnienie – Perennial Blue (ciemnofioletowe)

Wśród nich są też odmiany, które można prowadzić jak róże parkowe, np.:

• ’Maria Lisa’ (różowa)

lub odpowiednie do pojemników np.:

• ’Ardha’ (ciemnożółta)
• Waltz (biała)

Niektóre odmiany zawiązują też ładne owoce (’Semiplena’, ’Lykkefund’).

Zastosowania

Róże pnące – climbers dobrze jest sadzić przy niezbyt rozbudowanych podporach, najlepiej w miejscu osłoniętym zimą przed wiatrami, np. przy ścianach, osłoniętych trejażach, na słupach i podporach kolumnowych. Tolerują zacienienie przez część dnia. Róże ramblers szczególnie nadają się na podpory, przy których długie, elastyczne pędy są atutem, np. bramki.

Można również sadzić je przy podporach naturalnych np. pniach drzew i skałach. Silny wzrost niektórych odmian np. ’Paul’s Himalayan Musk’, ’Kew Rambler’, sprawia, że mogą porastać np. wysokie ogrodzenia, trejaże, pergole, duże podpory. Słabiej rosnące odmiany z obu grup można również prowadzić jak parkowe lub nadają się do pojemników.

Pielęgnacja

Krzewy wymagają regularnego nawożenia, najlepiej nawozami przeznaczonymi dla róż. Od końca sierpnia należy stosować nawozy jesienne. Co 3–4 lata podaje się nawóz organiczny. W okresach niedoboru wody powinny być podlewane bezpośrednio na podłoże, bez moczenia liści. W trakcie wzrostu zwykle wymagają wiązania do podpór. Przekwitłe kwiatostany ścina się jak najszybciej, co pobudza wyrastanie kolejnych u odmian powtarzających. Przed zimą podstawę krzewów należy kopczykować, a pędy osłaniać na podporze lub lepiej – po zdjęciu z podpory, np. słomą, agrowłókniną, jutą.

Cięcie róż pnących

Podstawowe cięcie przeprowadza się zawsze wiosną. U róż climbers wycina się całkowicie najstarsze 1–3 pędy, aby spowodować wyrastanie zastępujących je młodych. Pozostałe pędy prześwietla się i formuje, skracając boczne rozgałęzienia o ok. 1/3 lub do tzw. grubości ołówka. U róż ramblers wycina się wszystkie długie pędy, które kwitły, tuż przy podstawie krzewu. Wycina się też pędy słabsze, pozostawiając najsilniejsze i najdłuższe przeznaczone na letnie kwitnienie.

 

Zapraszamy do zapoznania się z innymi materiałami dotyczącymi pielęgnacji róż:

Szkodniki róż (infografika)

Róże rabatowe – wybór i pielęgnacja

Jak sadzić róże – odmiany, metody i wskazówki do uprawy

Jakie odmiany róż wybrać?

Jak zapobiegać chorobom i szkodnikom róż?

 

Sprawdź, co w bieżącym numerze miesięcznika „działkowiec”

 

Źródło: miesięcznik „działkowiec”

Fot. Shutterstock.com